Studia w Norwegii
Kilkaset kierunków studiów magisterskich w języku angielskim – w dodatku za darmo. Na taką ofertę może sobie pozwolić niewiele krajów na świecie. Norwegia jest jednym z nich. Koszty utrzymania zmuszają do podjęcia pracy, ale gra jest warta świeczki: poziom nauki jest wysoki, infrastruktura doskonała, a w dodatku wszyscy tu mówią po angielsku.
System nauki i szkolnictwa wyższego
Uczelnie. Norwegia zaprasza na studia na 22 uczelniach państwowych – m.in. dziewięciu uniwersytetach (universiteter), siedmiu koledżach oraz kilku uczelniach artystycznych, prawnych, wojskowych i policyjnych. Ich wyszukiwarka dostępna jest na stronie Study in Norway. W Norwegii istnieje również ponad trzydzieści prywatnych szkół wyższych (private høyskoler). W sumie w tym kraju działa ponad 70 wyższych uczelni, na których uczy się ponad 30 tys. zagranicznych studentów (w tym prawie tysiąc z Polski) – internacjonalizacja szkolnictwa wyższego jest jednym z priorytetów władz tego kraju.
Stopnie akademickie. Po 3-letnich studiach I stopnia uzyskuje się dyplom licencjata (bachelor). Studia II stopnia (zwykle dwuletnie) pozwalają uzyskać tytuł magistra (master), a studia doktoranckie (trzyletnie) – tytuł doktora (doktor). Od tego systemu są jednak wyjątki: niektóre uczelnie oferują roczne lub 1,5-roczne studia magisterskie, można też zdecydować się na 5-letnie studia magisterskie (one-tier masters degrees, prosto po szkole średniej), 6-letnie studia zawodowe lub też 4-letnie studia licencjackie w szkołach artystycznych, muzycznych i nauczycielskich.
Rekrutacja - wymagania i formalności
Tryb rekrutacji i warunki formalne. Rekrutację studentów zagranicznych prowadzą samodzielnie uczelnie. Norwegowie oraz osoby z prawem pobytu mogą korzystać z systemu NUCAS (nor. Samordna opptak).
Generalne warunki przyjęcia na studia w Norwegii (generell studiekompetanse) ustala Norweska Agencja Zapewniania Jakości w Edukacji (NOKUT), o szczegółowych wymaganiach decydują uczelnie. Ogólna zasada brzmi: do rozpoczęcia studiów wystarczy zdana matura (świadectwo dojrzałości liceum ogólnokształcącego, liceum zawodowego, technikum lub średniego studium zawodowego) oraz spełnienie wymagań w zakresie znajomości języka. Więcej informacji na tzw. liście GSU.
Pierwszym krokiem jest zwykle rejestracja za pośrednictwem internetu, drugim – złożenie niezbędnej dokumentacji. Uczelnie wymagają m.in. przetłumaczonego świadectwa dojrzałości, kopii dowodu tożsamości, wniosku o przyjęcie na studia i zdjęć.
Terminy. Różnią się w zależności od uczelni. Najczęściej kandydaci do rozpoczęcia studiów od semestru zimowego (w połowie sierpnia) składają dokumenty przez miesiąc w terminie od początku lutego do marca. Szczegóły warto sprawdzić na stronie internetowej wybranej uczelni.
Egzaminy. Są rzadkością. Uczelnie organizują zwykle konkursy świadectw. Liczba miejsc dla zagranicznych studentów jest jednak ograniczona – by się dostać, trzeba mieć dobre oceny z wybranych przedmiotów, istotnych dla kierunku studiów (matematyka, biologia, chemia itp.).
Znajomość języka, certyfikaty
Norweskie uczelnie oferują aktualnie ponad 200 kierunków z wykładowym angielskim – ale głównie na studiach II stopnia. Wyszukiwarkę można znaleźć na stronie www.studyinnorway.no. By studiować na kierunkach z wykładowym jęz. angielskim należy przedstawić certyfikat TOEFL (Test of English as a Foreign Language, 500 punktów w teście papierowym, 60 w internetowym), IELTS (International English Language Testing Service, co najmniej 5 punktów) lub inne.
Studia licencjackie prowadzone są niemal wyłącznie w jęz. norweskim. Od kandydatów spoza Norwegii uczelnie wymagają jednak znajomości również angielskiego (najłatwiej ją potwierdzić certyfikatem IELTS lub TOEFL). W przypadku jęz. norweskiego konieczne jest (do wyboru): zaliczenie roku przygotowawczego z obowiązkowym kursem językowym (preparatory year, np. na Uniwersytecie w Stavanger), ukończenie stosownego kursu (np. w Międzynarodowej Szkole Letniej przy Uniwersytecie w Oslo) i zdanie egzaminu na poziomie III (Level III) lub przedłożenie certyfikatu: Læreplan i norsk som andrespråk lub Test i norsk (zwany również Bergenstesten) na poziomie zaawansowanym (høyere nivå) z wynikiem Bestått lub Godt bestått. Informacji, jak zdobyć ten drugi certyfikat szukaj na stronie Uniwersytetu Ludowego (Folkeuniversitetet).
Pozwolenie na pobyt
Jeśli zamierzasz przebywać w Norwegii dłużej niż 90 dni, musisz wystąpić o potwierdzenie studenckiego prawa do pobytu. W tym celu zgłoś się do Ambasady Norwegii w Polsce lub odwiedź biuro ds. imigracji w mieście, w którym zamierzasz studiować (biura działają w ramach jednostek policji). Urzędnicy poproszą cię o wypełniony wniosek, dowód tożsamości, zdjęcie paszportowe oraz dokumenty poświadczające przyjęcie na studia i posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego. Będziesz również musiał/a udowodnić, że posiadasz odpowiednie środki, by utrzymać się w Norwegii.
Szczegółowe informacje na stronie Norweskiego Urzędu ds. Imigracji. O obowiązkach meldunkowych warto też poczytać na stronie www.nyinorge.no.
Koszty studiów i zakwaterowania
Czesne. Niby nie ma nic za darmo, ale akurat w Norwegii studiować można bezpłatnie. Obowiązują jedynie niewielkie opłaty semestralne (semester fee), będące czymś w rodzaju składki na stowarzyszenie studentów. Przynależność do niego daje sporo korzyści – m.in. tańsze bilety. Płatne są studia na uczelniach prywatnych oraz nieliczne, specjalistyczne kierunki zawodowe.
Utrzymanie i zakwaterowanie. Norwegia to jeden z najdroższych krajów świata – zarobki miejscowych w porównaniu z polskimi są bardzo wysokie, koszty życia również. By przeżyć miesiąc w Oslo, trzeba mieć co najmniej 10 tysięcy koron (4,3 tys. zł). Semestralne wydatki na zakwaterowanie i utrzymanie szacuje się tam na 50 tys. koron, z czego 15 tys. pochłania wynajęcie mieszkania, 15 tys. wyżywienie, 5 tys. książki i pomoce naukowe, 3 tys. wydatki na transport, 12 tys. – inne potrzeby. W innych ośrodkach akademickich życie jest nieco tańsze – oszczędnym wystarczy 6-8 tysięcy koron. Więcej o kosztach życia możesz przeczytać na stronie Uniwersytetu w Bergen. Zanim wynajmiesz mieszkanie na wolnym rynku, przeczytaj informacje na stronie www.nyinorge.no (w języku polskim).
Życie studenckie
Mobilność międzynarodowa jest prawem każdego studenta – uznały norweskie władze. Zagraniczny wyjazd jest integralną częścią studiów, podobnie jak indywidualne plany zajęć. Z innych ciekawostek: w Norwegii używane są aż trzy języki narodowe: Bokmål, Nynorsk i Sami. Każdy samorząd sam decyduje, który język na jego terenie będzie wykorzystywany w szkołach i urzędach. Na każdej uczelni działają studenckie organizacje socjalne. Członkostwo w nich jest obowiązkowe – kosztuje zwykle od 300 do 600 koron za semestr. Organizacje te świadczą pomoc prawną, psychologiczną, pomagają w znalezieniu zakwaterowania i np. opiekunki do dziecka. Skala ocen jest podobna jak w krajach anglosaskich: od A (najlepsza) do F (najgorsza).
Więcej o Norwegii na stronach www.stydyinnorway.no oraz norway.no.
Stypendia
Studenci mogą starać się o zasiłki i kredyty studenckie z państwowego funduszu pożyczkowego NSELF (Lånekasse). Maksymalne podstawowe wsparcie może sięgać ponad 11 tys. koron norweskich miesięcznie (ponad 5000 zł), przy czym 40 proc. tej kwoty może zostać zamienione na bezzwrotny grant (o ile student mieszka z dala od rodziców i zdał wszystkie egzaminy). Wysokość tego grantu może jednak zostać ograniczona, jeśli student przekroczy próg dochodowy lub jego majątek wart jest więcej od ustalonego limitu (szczegóły w broszurze Eurydice).
Szczegółowe informacje o programach stypendialnych umożliwiających odbycie części studiów w Norwegii – na stronie www.studyinnorway.no.
Praca dla studenta
Jako obywatel Unii Europejskiej nie potrzebujesz zezwolenia na pracę – możesz ją wykonywać przez 20 godzin tygodniowo, pamiętaj tylko o zgłoszeniu tego faktu do odpowiedniego organu. Podczas wakacji można pracować na cały etat. Pracy jest dużo i do tego nieźle płatnej – bez problemu można nająć się na ogrodnika lub budowlańca. Stopa bezrobocia w Norwegii w styczniu 2020 r. wynosiła 3,8 proc., a średnia pensja – 47 tys. koron (ok. 18,3 tys. zł).
Przed podjęciem zatrudnienia pamiętaj o dopełnieniu formalności – musisz załatwić sobie m.in. kartę podatkową. Szczegóły tutaj.
Data utworzenia: